วัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร ถนนประชาธิปก แขวงวัดกัลยาณ์ เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร

บท.วปย. ๐๒/๒๕๕๙

พระพรหมบัณฑิต
                                       (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙, ศ.,ดร.)
                          ราชบัณฑิตกิตติมศักดิ์,  กรรมการมหาเถรสมาคม,
                        เจ้าคณะภาค ๒, เจ้าอาวาสวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร
                        อธิการบดีมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

การเตือนตนในช่วงปีใหม่ ๒๕๕๙
(๑) อ่านตนออก
(๒) บอกตนได้
(๓) ใช้ตนเป็น
(๔) เห็นตนชัด

(๑) อ่านตนออก สิ่งที่เราจะทำในอนาคตมันตรงกับจุดแข็งจุดเด่นที่เรามีหรือไม่ หาจุดเด่นให้พบ ถ้าไม่มีต้องเสริมจุดด้อยให้เป็นจุดเด่น
(๒) บอกตนได้ คือ สอนตัวเอง บอกตน เตือนตน แก้ไขจุดอ่อนด้วยการพัฒนาตน ปีหน้าเขาจะรวมกันเป็นอาเซียน เราพูดภาษาอาเซียนไม่ได้ เราต้องทำธุรกิจกับเขาเราจะแก้จุดด้อยไปเรียนภาษาต่างประเทศ อย่างนี้เรียกว่า บอกตนได้
(๓) ใช้ตนเป็น หมายถึง ตัดสินใจทันเหตุการณ์ เมื่อถึงเวลาต้องทำ อย่ามาโอ้เอ้อืดอาด เวลาไม่คอยท่าใคร
  เวลาและวารีมิได้มีที่คอยใคร
  เรือเมล์และรถไฟต้องไปตามเวลา
  โอ้เอ้และอืดอาดมักจะพลาดปรารถนา
พลาดแล้วจะโศกาอนิจจาเราช้าเอง
ตัดสินใจให้ทันท่วงทีเพราะโอกาสอาจหลุดลอยไป ดังพระบาลีว่า ขโณ โว มา อุปจฺจคา อย่าให้โอกาสหลุดมือไป
(๔) เห็นตนชัด เห็นความไม่เที่ยง เผื่อใจไว้สำหรับความผิดหวังในกรณีที่ไม่เป็นไปตามแผน เตรียมแผนสำรองไว้ด้วย

*จากพระธรรมเทศนา ๖๑ กัณฑ์ เรื่องอัตตโจทนกถา ว่าด้วยการเตือนตน
พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙,Ph.D.)
แสดงในวันธรรมสวนะ ณ พระอุโบสถวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร
เมื่อวันที่ ๒๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๗